Nel (59 jaar) heeft door osteoporose een wervel-fractuur opgelopen en haar lichamelijke klachten resulteerden in een burn-out.
Hierdoor kon ze de reguliere Qigong lessen in haar avondgroep niet meer volgen.
Ze voelde wel dat ze door moest gaan met Qigong “om meer contact te krijgen met haar lichaam.” Ze voelde zich ook depressief.
Door haar medische opleiding kan ze zich goed verdiepen in de werking van het lichaam, maar het lichaam aanvoelen bleek toch moeilijk.
Door de oefeningen werd ze zich meer bewust van haar lichaam en kwam ze erachter
“dat niet alleen spierkracht opbouw belangrijk is, maar de ervaring van het voelen van je lichaam”.
Het fijnste in de les vond ze de rust en ontspanning en het ontdekken dat het gevoelsmatig “minimale bewegen een zodanig goed effect kan geven “.
Hiermee verwoordde ze het grote verschil in oefeningen van de fysiotherapeut, vooral gericht op kracht opbouw en niet op “het voelen van het lichaam en meditatie.”
Het moeilijkst was voor haar; “het denken los te laten en de druk om te presteren, alles meteen goed te moeten doen en daardoor niet bij het voelen kunnen komen.”
Thuis oefende ze regelmatig, maar niet elke dag. Ze nam het zich wel voor maar het lukte nog niet altijd om echt tijd voor zichzelf te maken.
Nel is de reguliere Qigong lessen weer gaan volgen maar blijft wel mee lopen in het natuurgebied. Hopelijk is dat een goede stimulans om te blijven oefenen.